خدایا !
من چگونه شکر تو گویم و حال آنکه خود توفیق سپاسگزاری از تو ، محتاج شکر دیگریست.
خدایا!
من با کدام زبان به سپاس بپردازم که گردش زبان به سپاس ، خود نیازمند تشکر است.
خدایا!
من چگونه نوای ((لک الحمد) سر دهم که این نوای ارادت ، خود از بی شمار نعمت های توست و محتاج ( لک الحمد) ی دیگر.
خدایا!
من چگونه عطایای تو را سر به سجده بگذارم که این پیشانی و خاک از توست
و این سر و سودا نیز از تو و اینهمه در خور سجده ای دیگر برای تو.
ربی! خدای من ! معبودم!
تو که تاکنون پرورده ای، به دامن گیر.
تو که تا به حال تغذیه کرده ای گرسنه ام مگذار و مرا در گذرگاه طوفان بلا مگمار.
خدای من !
مرا به جام های پیاپی از شراب دو جهان مهمان کن، مرا شایسته ی عنایت سبحان کن ، درد هجران را درمان کن،
مشمول لطف خودت در آینده و الان کن ، در غریب و قریب و عاجل و آجل
مرا سزاوار انعام رحمان کن و مکاره نقم هر لحظه را تو خود جبران کن .
که در حسن بلا نیز ستایش سزاوار توست و در گستردگی نعمت نیز سپاس در خور تو
سپاس و ستایشی که بر آن رنگ رضای تو خورده و نم سخای تو نشسته ، ای نهایت مهربانی!
درباره این سایت